στο Μεγάλο Πουθενά..

εξοικειώνομαι με τους θορύβους της νύχτας
μετρώ τα λιγοστά αυτοκίνητα που τρέχοντας διασχίζουν τον έρημο δρόμο
φυλακίζω τη σκόνη που χορεύει στο σκοτάδι
ήσυχα δέντρα έγειραν στου δρόμου την άκρη
μουρμουρίζουν
έναν αρχαίο σκοπό
στο σκοτάδι
σσσσσς..
στο σκοτάδι
ο ήχος της πόλης σαν νανούρισμα
που πασχίζει να ημερέψει ένα γιγάντιο μωρό
μα εκείνο δεν κοιμάται
κι αν κλαίει δεν υπάρχει αγκαλιά
στη σιωπή
άναψε το τσιγάρο σου
κοίτα το αμάξι του να χάνεται στο βάθος
κι αν πονάει θα περάσει
κάποτε όλα περνάνε.
η ευτυχία ποτέ δεν κρατάει.
ποτέ.
καληνύχτα.