στο Μεγάλο Πουθενά..

κι έπειτα έμαθα που μπαίνουν τα χέρια μου και πώς κουμπώνουν στο λαιμό σου

κι ύστερα ένιωσα πώς η μέρα χωρίζεται στο ''μαζί σου'' και στο ''χωρίς σου''-σαν πορτοκαλάδα με, ή χωρίς ανθρακικό.

και ξαφνικά όλες οι βόλτες του κόσμου γύρισαν στη ρόδα ενός τεράστιου λούνα παρκ και μ'ενα κέρμα μονάχα γύρισα πολλές πολλές φορές από τη γη στον ουρανό και τούμπαλιν
κι έπειτα το'ριξα το κέρμα στο πηγάδι των ευχών
κι ευχή μου έπιασε-
ή μήπως ήταν πριν , αυτό ?

και συνταγές ζυμαρικών κι επιδόρπια φράουλας, φούσκες στ'αμάξι και ξαφνιασμένες φάτσες, όμορφη πόλη μες στην ασχήμια της κι εγώ γελάω και γελάς κι όλοι γελάνε κι είν' ο κόσμος μία χούφτα από πολύχρωμα ζαχαρωτά που λιώνουν στο στόμα

κι ύστερα έλεγες για τα ποδήλατα και για τις τούμπες και με κρατούσες στην προβλήτα δίπλα στη θάλασσα

κι έπειτα έγειρες πλάι μου κι έγινες η αγάπη μου