Για την Ι.
Πριν από 3 μήνες
3/11/10
Πόσο λυπημένη νιώθω σήμερα,
απογοήτευση και θλίψη
ο ουρανός ανάμεσα στο κίτρινο, το γκρι και το γαλάζιο,
τσέπες γεμάτες κινητά, εμ πι θρι, εισιτήρια,
έχω τόσο κουραστεί.
Στο δρόμο πανικόβλητοι πεζοί,
εκνευρισμένοι οδηγοί, κόρνες, φωνές, χειρονομίες,
τραμ, λεωφορεία, μετρό, με κόσμο ως τις πόρτες στριμωγμένο,
ένας παππούς διαβάτης σταμάτησε όλη την κυκλοφορία στο Χαλάνδρι.
Υπάρχει τρόπος για όλα και σίγουρα θα βρεις λύση,
άργησες κι ας ήταν εκεί κοντά η στάση,
τρέχεις σε διαδρόμους, σκάλες, εμπορικά κέντρα, ασανσέρ, στενά,
αλλιώτικοι άνθρωποι εδώ, καλοντυμένοι, πιο ξέγνοιαστοι, πιο ''αλλού'',
τα μαγαζιά απλησίαστα για τους μη προνομιούχους κι όμως τόσο θελκτικά.
Χρόνια πριν και με λιγότερες έγνοιες μα με καρδιά πάντα μισή
στα ίδια μέρη που κάποια πρωινά έφευγες σαν κυνηγημένη,
πεινασμένη για μπρέκφαστ κι αγάπη κι ας μην ήταν τα τίφφανυ'ς στη γειτονιά,
σταγόνες από όξινο παρελθόν σου πότισαν το δέρμα ,
η μπυραρία, ο καφενές, ο ευριπίδης στη στοά, το γωνιακό με τη ''φουσκόπιτα''
πότε τα χρόνια περάσαν κι άφησαν πίσω τους μονάχα ονόματα
μια σοκολατερί στη γωνία με χρώματα και βινύλλια σ'έκανε πικρά να χαμογελάσεις
κι απότομα μεταβολή και πίσω, γιατί ως γνωστόν με τους δίσκους βάζεις τα κλάματα ,
μπαίνεις στο τραμ, βρίσκεις θέση, επιλέγεις την πιο μακρινή διαδρομή,
κουμπώνεις στ' αυτιά τ' ακουστικά, βυθίζεσαι στη μουσική,
σήμερα ούτε μπαϊρούτ ούτε καλέξικο σε κάνουν καλά,
κάπως παράξενα όμορφα είναι σήμερα τα μαλλιά σου και σε κοιτάνε τ'αγόρια
ή μπορεί να'ναι η λύπη που σου πάει.
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 pLAymObIL:
pikrh sokolata...
..τα χρόνια περνούν κι αφήνουν πίσω τους άλλα χρόνια...νεότερα, αλλά κουρασμένα από κούνια..
..μη σου πω και άρρωστα εκ γενετής..
..άρρωστα σίγουρα (όταν γεννιούνται με ρυτίδες ήδη)!
βαθιες ανασες.εισπνοες-εκπνοες.ορθιο κεφαλι-βλεμμα στην ευθεια.τωρα ματια που κοιτανε στην ευθεια.αν δεν σ αρεσει στριψε.αν οχι συνεχισε.ακου.κατι κατω απ το στηθος αριστερα χτυπαει.τικ-τακ.δεν ξερω, ισως εχει το μεγαλυτερο δικαιο απ ολους κ ολα.φιλακια κ υπομονη!!!
Ξέρεις Κατρίν μου, πόσο μ αρε΄σουν αυτές οι μέρες που περιγράφεις; Οσο κι αν ακούγονται αρνητικές, έχουν την ομορφιά τους. Ελπίζω να πήγες για τη ζεστή σοκολάτα στο υπέροχο αλλά ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ petit fleur. xxxxxxxx
το ξέρω, ότι όσο τρελλούλες και "ξένοιαστες" φαίνονται κάποιες ψυχές τόσο σκεπτικισμό, στοχαστικότητα και ... λίγη μαυρίλα κρύβουν... είναι δυνατές αυτές οι ψυχές και γουστάρουν τη ζωή σα να 'χουν ένα ρόλο να παίξουν μέσα σ' αυτή... κατά βάθος όμως είναι μοναχικοί τύποι και το γουστάρουν αυτό - νομίζω δεν μπορούμε να το κρύψουμε...
αγαπώ. Πολύ.
Δημοσίευση σχολίου