στο Μεγάλο Πουθενά..

Όχι, έχει πλάκα.
στ' αλήθεια.που μια Κυριακή μεγάλωσε και χώρεσε μέσα της όλη τη μέρα.
ήθελα να κάναμε μια βόλτα σήμερα, στην εξοχή. με παράθυρα ανοιχτά και δρόμους μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. και δέντρα. και ξέφωτα. και ρυάκια. κι ουρανό. μου'πες ''στην Αθήνα δεν έχει τέτοια βρε'' και ήταν σαν να μου'λεγε κάποιος ότι στην Ελλάδα δε μιλάει κανείς ελληνικά. αλλά γιατί κι εγώ πια τόσο πολύ παραξενεύτηκα? απλώς, δεν έχει. με την ίδια (παράλογη) λογική κι άλλα πράγματα ''αυτονόητα'' μάλλον δεν είναι. ουφ. για πλάκα. χάσαμε έτσι όλη μας τη μέρα. εγώ ξύπνησα αργά το μεσημέρι και απορούσα γιατί χτες έπεσα νωρίς και θα'πρεπε να 'χα χορτάσει ύπνο. φοράω μια κοντή νυχτικιά καλοκαιρινή κι ο ιδρώτας κατρακυλάει στο στέρνο στο στομάχι στην κοιλιά μου και με γαργαλάει. τη δένω κόμπο κάτω από το στήθος και βουτάω στο νεροχύτη με τα στοιβαγμένα πιάτα και κατσαρολικά. και μετά σφουγγαρίζω. και κάνω μπάνιο. ψήνω κάτι μπουτάκια κοτόπουλο με ένα ντρέσσινγκ δικό μου, με μουστάρδα μέλι μπαλσάμικο πορτοκάλι μείγμα για μπάρμπεκιου αλάτι κ λάδι. και φτιάχνω και σπιτικό πουρέ. το ντιβιντι δεν παίζει και όλα τα κανάλια δείχνουν εκλογές. πλένω το μπαλκόνι. και το μπροστά και το πίσω. δροσίζει κάπως. τώρα θα σφουγγαρίσω ξανά. τέλειωσε το πλυντήριο με τα άσπρα. ας τα απλώσω στο μπαλκόνι. το μπροστά. απ'την ανάποδη. να μη λερωθούν απ'τα καυσαέρια. το τρένο πάει μέρες που πια δεν κάνει στάση εδώ. και σήμερα όλοι λείπουν. έχει ησυχία. και πλάκα. μοιάζει σα να έφτιαξα ένα νέο φόλντερ στο πισι και να χώρεσα μέσα όλα τα μικρά αρχεία. και ο φάκελος λέγεται ''κυριακή''. το βράδυ παίζει ο Α. σ' ένα μπαράκι της παραλιακής. έπλενα τα πιάτα και σκεφτόμουν να πάρω τον μπος να του πω να πάμε αλλά με πρόλαβε. κι άντε μετά ν'αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. θέλω να βάλω μουσική στο μπλογκ μου και κάτι κάνω συνεχώς λάθος και δεν τα καταφέρνω. έβαλα όμως γαμώ τα μπακράουντ. είχα ξεχάσει να ποτίσω μια γλάστρα κι ήταν κίτρινα τα φύλλα και πεσμένα και μόλις της έριξα νερό κάπως σα να ζωντάνεψε. άραγε η γιαγιά Μ. τι να'κανε τώρα αν ζούσε. μετάνιωσα που δε γύρισα νωρίτερα πριν πεθάνει και τα βράδια τη σκέφτομαι πολύ αλλά τι να το κάνεις δε γυρίζει πίσω ο άνθρωπος. κι ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι μην πάθει κάτι η μαμά ή ο μπαμπάς ή ο Κ. κι εγώ δεν είμαι εκεί για να προλάβω. τα μαλλά μου μεγάλωσαν πάλι και με ζεσταίνουν πολύ και μ'ενοχλούν γενικώς τώρα που καλοκαίριασε όλο πετάνε από δω κι από κει κι όποτε κάνω μπάνιο χάνω τούφες ολόκληρες. να σταματήσω να λούζομαι? λολ. είχε χαλάσει το πισί μου λίγο μετά που χώρισα με τον Α. πέρσι και κανείς δεν ήρθε να μου το φτιάξει γιατί μάλλον κανέναν δεν κάλεσα εγώ. φέτος ήταν η πιο παράξενη χρονιά.το βράδυ λέω να βάλω ένα φόρεμα που πήρα από ένα μπαζάαρ αλλά τελικά δεν ξέρω τι θα κάνω.πρέπει να βρω και την παλιά μου κάμερα μπας και γράψω κανά βιντεάκι με τα παιδιά το βράδυ.ποιος ξέρει πού μπορεί να την έχωσα,ταχτοποιώ, όμως, γενικά. και τώρα που έφτιαξα το πισί μου (να' ναι καλά ο Α. ) τους σελιδοδείκτες τους έβαλα όλους σε κατηγορίες. ωχ το βράδυ θα'ναι και άτομα που δεν θα'θελα να δω και μόνο που το σκέφτομαι αναγουλιάζω.πφ.εφαγα κι ένα παγωτάκι τώρα και ήπια και νερό ανέβασα και την τεντα να μπει λίγο φως έχω να βάψω και τα νύχια μου κι αύριο ν'αγοράσω ασετόν γιατί μου τελείωσε.έστειλα μήνυμα στην Ε., άκουγα ένα τραγούδι που μου'χε αφιερώσει πέρσι καθώς πηγαίναμε στη Σύρο, κι έλεγε ''αμόρε μίο εμείς οι δύο σ'αυτήν την πόλη που φύγαν όλοι'' κ μου απάντησε πως ήταν στην παραλία. το Σάββατο δίνω τα γερμανικά επιτέλους και τελειώνω δεν μπορώ άλλο πια με τόσο διάβασμα. ήταν όντως πολύ παράξενη χρονιά. διάβασμα, εγώ, πού ακούστηκε. ζεσταίνομαι πάλι. άλλαξα και σεντόνια να παώ να αράξω λίγο μέσα μπας και μου περάσει η μέση και η πλάτη και το βράδυ θα δω τι θα φορέσω.