στο Μεγάλο Πουθενά..

Ώρα μιάμιση το πρωί.
Γυρίζω από Κολωνάκι-για την ακρίβεια σύνορα με Εξάρχεια. Ιπποκράτους και Σόλωνος στο φανάρι περνάνε δεκάδες ταξί.Ένας από απέναντι, μου αναβοσβήνει τα φώτα. Παράλληλα περνάνε κι άλλα ταξί από μπροστά μου. Τι να κανω, θα τον περιμένω. Το δόλιο. Είπα από μέσα μου.
Μπάντ τσόις..
''Γεια σας, Πετράλωνα''.
Χαμογελάκι στον καθρέφτη. Γουρλώνω μάτι και γυρίζω προς το τζάμι μη με δει.
-Τέλειωσε η διασκέδαση για απόψε?
-..(δεν το σκέφτομαι καν και απαντάω σχεδόν αμέσως) Ναι και πολύ κράτησε.(ψιλο-εύθυμη διάθεση)
- Ε ντάξει, νωρίς είναι ακόμα, σιγά.
-..
-Χαμός στη Σκουφά γίνεται.
-Ναι?.. Τι έχει?
-Ε εκεί δεν ήσουνα?
-..Όχι..!
Περιμένει να του πω πού ήμουνα.Σφίγγα εγώ.Αμ δε, που θα σου πω!Πριτς.
-Κανα σινεμά έχεις πάει τώρα τελευταία?
-Μπα..δεν πηγαίνω πουθενά.
-Γιατί έτσι?
-Λεφτά δεν έχουμε (ε μα τι να πω? ήλπιζα να το βουλώσει!)
-Εγώ λέω έτσι να πάω την επόμενη βδομάδα..
(Σε ρώτησα άνθρωπέ μου?)
Προχωράμε. Διασχίζουμε τώρα την Ακαδημίας. Κάτι μου λέει μέσα μου ότι θα αδημονώ να φτάσω σπίτι για να γλιτώσω από τις ερωτήσεις του μοναχικού καουμπόυ παύλα ταρίφα.
Στρίβει αριστερά για να μπει έπειτα Σοφοκλέους.
-Εδώ έχεις έρθει ποτέ?
Παγώνω.Χέρι στη χειρολαβή που ανοίγει την πόρτα-προσπαθώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου όλες τις σκηνές απόδρασης από αμάξια που έχω δει ενίοτε στην τιβι και ταυτόχρονα να στροφάρω ποιο δρομάκι θα πάρω αν φύγω τρέχοντας.
-.. Έχεις έρθει?
Πιο έντονα.
-Όχι.
Προσπαθώ να αποφύγω κάθε είδους αφορμή για σχόλια και συζητήσεις.Τον φοβάμαι.Δείχνει χαζός και μόνος. Από αυτούς τους χαζούς που άμα δούνε βυζιά τρελαίνονται.
-Να εδώ μέσα λέω στη Στοά (δείχνει τη Στοά του Βιβλίου)
-όχι.Δεν ξέρω καν τι είναι.
-Μπαράκι. Στον πρώτο όροφο νομίζω, κάπου εκεί, κάπως έτσι..
-Μπα.
Παίζει με το κομπολόι του. Τον εκνεύρισα, σκέφτομαι.Τώρα θα με στριμώξει σε κανα στενό(έχουμε ήδη φτάσει κάπου πίσω από το Δημαρχείο)και δεν θα με γλιτώσουν ούτε οι μαυρούλες, εργάρω εγώ.
-Δεν έχεις έρθει. Μάλιστα.
Τόινκ.
-Οι μαύρες πού είναι οι μαύρες? (οέο?)
-..
-Εδώ γεμάτο μαύρες είναι . Τις μαζέψανε.
Και χαζογελάει.Τι έλεγα εγώ για τους χαζούς που αν δουν βυζιά τρελαίνονται? Ε διάνα έπεσα.
Δε μιλάω εγώ.Αρχίζω και μετράω μέσα μου πόσην ώρα θα κάνω αν κατέβω κ το πάρω με τα πόδια
-..τι να κάνουν κι αυτές.. (μονολογεί) Ώστε δεν το'ξερες ότι εδώ έχει μαύρες, ε?
-Μπα δεν ασχολούμαι.
Έχουμε βγει Πειραιώς, δόξασοι.Ακούγεται Χατζηγιάννης από το ανοιχτό ραδιόφωνο.
-Ο Χατζηγιάννος (γιάννος???!!!) σ'αρέσει?
-Μπα..
-Ο Οικονομόπουλος?
-Μπα..
-Ε τι σ''αρέσει?
- Ακούω ξένα.
-Α έτσι πες μας..
Εργάτες ανεβασμένοι με τα κουβούκλια του Δήμου πάνω σε κολώνες, δοκιμάζουν αν τα έλατα από νέον ανάβουν. Πλησιάζουν γιορτές. Εμείς φοράμε κοντομάνικα ακόμη αλλά οκ.Δε θα σχολιάσει?
-Καλά, φωτάκια βάζουν?
-..
-Έρχονται Χριστούγεννα? Έρχονται, ναι..(παραλήρημα μιλάμε τρελό έτσι?)
Κοιταζω γύρω μπας και πετύχω κανά γνωστό αμάξι να με πάει σπίτι, έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι και να φοβάμαι ταυτόχρονα. Καμία πιθανότητα.
Παρακάτω κι άλλοι εργάτες.
- Ο ένας καπνίζει και κοιτάζει κι ο άλλος δουλεύει! (χαζό γέλιο, μόνος του)
Στρίβουμε προς Πτεράλωνα, καμ οννννν!
-Εδώ ήταν το Κάμελ, έκλεισε?
-Δεν ξέρω.
-Το Κάμελ ντε.
-Δεν ξέρω καν τι λέτε.Δεν τα ξέρω τα μαγαζιά ούτε τα μέρη.
-Ε Πετράλωνα δε μένεις?
-Δεν είμαι υποχρεωμένη να γνωρίζω όλη την περιοχή.
-Να, εδώ, εκεί που λέει ''κιου μπαρ''. Ε αυτά αλλάζουν όνομα, ιδιοκτήτες..
-..Μμμμ..
-Ωραία τα Πτεράλωνα, ε?
-Μαγευτικά.
-Ήσυχα.
-Εξωτικά.(ανάθεμα αν κατάλαβε τη λέξη)
-Εσύ δηλαδή για να καταλάβω.
-..???!!! (ξαναγουρλώνω μάτι τέρμα όμως)
-Ελληνικά δεν ακούς άρα μπουζούκια δεν πας, Κολωνάκι δεν πας, τι είσαι αναρχικό στοιχείο είσαι?
Στη φωνή του διακρίνεται μισή πρέζα ειρωνία και 3 δόσεις έπαρση:ήταν λέξη της καρτέλας κι ένιωσε περήφανος που τη χρησιμοποίησε κατά το δοκούν.
-Είμαι πιο πολύ του σπιτιού.
-Ααααααα... (χάρηκε τώρα) Και δε μου λες, μαγειρεύεις κιόλας, μαγειρεύεις? (χαμόγελο τίγκα)
-..ναι.
-Πωωωωωω ρε τι κοπέλα είσαι συ ρε τι κοπέλα, νοικοκυρά!
Ναι με ξες κι από χτες και βγάζεις συμπέρασμα.Τι να σου πω καημένε.
Δε μιλάω μετράω αντίστροφα τα τετράγωνα 5, 4, 3, 2, 1
-Στην επόμενη γωνία με αφήνετε.
-Έτσι να μη βγαίνεις κάθε βράδυ, βαρετά είναι, εξάλλου οι γυναίκες είναι για το σπίτι,
τον κόβω
-Τι σας οφείλω?
Έγραφε 4.37
-Ε 4 κοπέλα μου..μαγειρεύεις κιόλας..
-Ευχαριστώ, καληνύχτα.

Πραλήρημα τέλος.
Για να συνέλθω έκανα καυτό ντους.
Καλά ας μην υπερβάλλω βρωμούσα πουρίλα και τσιγαρίλα γιαυτό έκανα πιο πολύ.
Θεε μου σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας.