9/9/08

breathe me








έχω μια ώρα στη διάθεσή μου προτού μπουκάρουν οι άλλοι στο γραφείο.

έχω μια μέρα πριν την πιθανή καταστροφή του κόσμου εξαιτίας του cern experiment στη Γενεύη.
κι έχω μια ολόκληρη ζωή να φάω τα μούτρα μου ή να απολαύσω αυτό που συμβαίνει.
πόσο χρόνο έχω όμως μαζί σου?

μέρες τώρα έχει σκαλώσει ένα άχρηστο σκοτάδι στο λαιμό μου. τις νύχτες γίνεται βάραθρο και με καταπίνει. εκεί κάτω δε φτάνει ούτε αέρας ούτε φως μόνο βαρύς καπνός που κάθεται στα τοιχώματα και τα ντύνει με λάσπη. κι αναρωτιέμαι, αν πέσει από 'κεί το σκοτάδι μου, θα διαγράψει τροχιά πάνω στα τετραγωνικά εκατοστά δέρματός μου ή απλώς θα χαράξει κατά μήκος το σώμα μου
ο χάρτης με την πορεία του πόσο ορατός θα είναι και από ποιον
κι αν δεν είναι δρόμος αλλά αυλάκι πόσα φιλιά θέλει ανάμεσά του το κενό για να πάψει

μετρίασα τις ποσότητες φαγητού, οι ώρες του ύπνου μου άγγιξαν τις ελάχιστες. γαντζώθηκα από λέξεις. τράφηκα από ανάσες. η μία δίπλα στην άλλη οι σιωπές, τιμωρία, γέμισε το δωμάτιο με κόσμο. διώχ'τες. όταν μιλάμε οι δυο μας δεν μπορώ να μπαίνουν ανάμεσά μας.

μίλα
μίλησέ μου
δε μ'αγαπάς
θα το ξεχάσω
μίλησέ μου μονάχα
είμ 'εδώ

αγκάλιασέ με, κρυώνω και φοβάμαι

τόσα βράδια με τον πόνο σε διαστολή, το ταβάνι κάθε τόσο μεγάλωνε. δε θα βγεις από 'δω, δε θα βγεις, είναι ψηλά το παράθυρο, φτάνεις?
αν μπορούσα να το'χω ελέγξει θα'δενα ένα ένα τα φιλιά που δεν δώσαμε και θα'χα κρεμαστεί από το ταβάνι. τότε θα το'φτανα.
αλλά δεν ήθελα να 'χω πεθάνει όταν εσύ ξαναγύριζες

κοίτα με
έτσι όπως με κοιτάς μ'αυτά τα μάτια ο πόνος έστω και για λίγο σταματάει

6 pLAymObIL:

Me:Moir είπε...

Δεν βρίσκω τις λέξεις που θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα, όσο κι αν σκέφτομαι και προσπαθώ.
Γι'αυτό σου αφήνω μουσική. Το αγαπημένο μου (που έχει και τον ίδιο τίτλο με το ποστ σου):
http://www.zshare.net/audio/1845637972629834/

Alexandra Tzavella aka chicumita είπε...

Μα τί κατάθλιψη είναι αυτή...
Μήπως χρειάζεσαι λίγο μπύρισμα;;;;;;;

misstati είπε...

σε οσα ταβανια
κι αν κρεμασεις τους φοβους σου
παλι πανω σου θα ξεψυχησουν

εισαι ομορφο πλασμα
συνεπως και
καταδικασμενο

καλησπερα
κουκλακι μου
xxx

Αλέξανδρος Σαλαμές είπε...

Τον εαυτό σου να αγαπάς, να φροντίζεις και να προστατεύεις. Τα άλλα έρχονται με τον καιρό τους. Σε αγαπώ και σε σκέφτομαι. Να προσέχεις.

Ανώνυμος είπε...

Όταν το σκοτάδι κοιτάς επίμονα, αρχίζεις και βλέπεις σκιές να κινούνται. Τις χαιρετάς τους δίνεις ονόματα. Βουτάς και κάνεις μπάνιο στο μαύρο νερό της αβύσσου μαζί τους, σπρώχνεις μετά το μαχαίρι βαθιά στα σπλάχνα σου, ανοίγεις και γίνεσαι ΕΝΑ με το μαύρο που σε περιβάλλει και σε τυλίγει. Χάνεσαι, το Εγώ γίνεται μια κυλίδα μαύρου μέσα στο σκοτάδι. Μαζί κι ο πόνος.
Μέχρι να ξημερώσει, να ανοίξεις τα μάτια σου κα να νιώσεις το σώμα και την ψυχή σου πάλι ακέραια.


Νομίζω πως προς το παρόν επιζήσαμε!

Chryssa είπε...

Υπέροχο κείμενο. Υπέροχο.
Καταλαβαίνω ότι απο στάχτη έχει βγει...

'άλλα χόμπι πρέπει να βρούμε τώρα' εσύ το είπες. Να σε ακούς.

Φιλιά πολλά.

Template by:
Free Blog Templates

eXTReMe Tracker